Dağılın

Otobüs gürültüyle ilerliyordu
Ağaçlar buna engel olsa da
Yer yer güneş içeriyi selamlıyordu
Elimin tersine düşen ışık
Tek tük gölgelendi
Kulaklığımı taktım
Murat Göğebakan söylüyordu
Her zaman olduğu gibi
Şiir yazma isteği gelmişti
Ve yazıyordum

Bir yanda dalgalanan Şanlı Bayrak
Diğer yanda usulca gibi akan kanal
Bir bahçenin içine girdik
Ufkumu portakal ağaçları süslüyordu
Göğebakan söylüyordu
Ben dinliyordum
Ağlama istegi gelmiyor değildi
İçimdeki hıçkırıklar olabildiğince sessizdi

Gülümsedim
Hıçkırıklara inat gülümsedim
Şiir beni üzgün görmesin diye gülümsedim
Şiire bir özür borcum vardı
Hak etmeyene kullanmıştım onun adını
Pişmandım
En güzel şiiri yazana kadar
Şiir diyecegim de
Üzerine alınacak
Sen onu boşver
O şiirde ne kafiye vardı ne de keder

İndim
Yürüyorum
Evlerin bahçelerindeki çiçeklerle
Sohbet ediyordu Güneş
Tekrar selam verdim

Bu gün de bitiyor
Anlamsız bir kaç cümle bütünü
Sensizliğin soğuk nefesi
Yine yaktı ciğerimi
Bu satırların ise
Kimsesi yoktu
Dolunay da çıksa
En güzel şiiri de yazsam
Eylül güneşi de vursa yüzüme
Aksa damarlarımda en güzel kan
Gülse de bebekler
Söylense de şarkılar en güzel sesle
Kapandı o defter
Hepinize sonsuza dek
Elveda