Dakikalar Ağır

Yalnızlık 

Seni gidi hain 

Boynuma zincirler dolayan 

İçimi kana bulayan

Dört duvar bi tek ben

Demir kapıyı üzerime kitleyen

Nefes alamam su bulamam

Burda yalnız başıma kalamam

Sadece düşüncelerim benimle

Onları da söyleyemez oldum dilimle 

Bağrıma bastım hasreti özlemi 

Parçalar halinde buldum sinemi

Ölüm kadar sessiz 

Gecelerce kaldım ya siz ?

Bir boşluk dolusu geceyle 

Barıştım artık bu karanlık hücreyle

Yalnızlık dolu avuçlarım 

Alıp cebimde saklarım

Sağ elimde bi pense

Kendi içimi söker dururum nedense

Kapanmış perdeler gibi gözlerim

Işık sızmaz oldu içeri sözlerim

Gülmek nedir unuttum zamanla

Bir aynaya bakarım, tanımam adımla

Zaman bile geçmez oldu bu yerde

Dakikalar ağır, saatler bir sene 

Ses yok, iz yok, benliğim çürümüş

Bir duvar konuşsa, belki o bile küsmüş

Her sabah aynı çığlıkla uyanırım

Rüyamda bile sessizliğe sarılırım

Bir çığlık boğazımda düğüm düğüm

Ama alıştım artık, sustuğum her günüm

Ne gelen var ne soran hâlimi

Bir mezar gibi taşıyorum kalbimi

Yalnızlıkla yoğrulmuş bu kader

İçimde bitmeyen dipsiz bir keder