Damla’m

Sevgili Kızım,

İlk göz ağrım.

İlk kanımdan kan,

Canımdan can olan,

Yardan yakın

Sol yanımın ilk misafiri

Evladım.

Hoşgeldin.

Geldiğinde,

Kocaman evin küçücük sevgi odacıkları vardı.

Ve sen bir Sevda masalının beklenen ilk kahramanıydın.

Dünya da herşey satın alınabilirdi,

Sahte gülüşlerde, sahte öpücükler bile.

Amma bir ömürde bin can verilirin ilk şahidiydin sen.

Şimdi Kocaman bir genç kız oldun.

Hayat omuzlarına basmaya başlarken yeni yeni,

Sen masal diyarlarından hayal deryalarına akarken,

Kocaman gülüşlerin olsun yanında.

Artık sorumlukların var

Ve susmayı, susup öğrenmeyi çoğu zaman edep Hu demeyi öğretecek zaman

Allah izin verirse.

Düşeceksin

Dizlerin kanayacak belki de

Ama düşerken bastığın çukurların karasını alnına sıçratmasına müsade etmezsen

Vicdan beyazında karartmassın aynalarını.

Unutma

Ne çok bilensin

Ne de soyadın az ak pak.

Salıncaklar da sallanırken

Ayaklarının altında kalan dünyanın zevkine varırken,

Sallayanını hiç bir zaman unutma.

Bir AH bin Vah olmadan

Bir beyazı

Bin rengin hayaline boyamadan

Yaşa bir ömür.

Rabbim benim ömrümden sizlere versin

Versin ki sınavların en büyüğünde sınıfta kalmayayım diye ben.

Bazen dil susar, göz susar, Gönül Çağlar.

Dilin ne kadar anarsa Sevda kelimelerini

Bir o kadar kıfayetsiz kalır karşıdakinde anlamı.

Bil

Sen hep bil ki

Baban,

Önce senden bir evlat bekler hayra önder

Sonra bir ana diler senden bin ömre bedel.

Kal.

Hep sevgiyle Kocaman gülüşlerle kal.

Doğum günün birgün değil

Yaşattığın her gün olsun.

Sol yanın...