Davul Bile Dengi Dengine

Ektiği sevdaydı gözlerinin,
Yüreğime.
Yakıp kavurmuştu sonraları,
Hani el eleyken,
Göz gözeyken,
Seviyorum seni derken.

Ne çok korkmuştum ayrılıktan,
Yok öyle bir şey derdin hep,
Derdin de, ben anlar mıydım?
İnanmak isterdim,
Ama bilirdim,
Davul bile dengi dengineydi ya hani.

Güvendiğim dağlara kar yağmasın,
Kopmasın fırtınalar,
Afet olmasın yüreklerimizde.
Dileklerim di,
Dileklerimiz di,
Dualarımdı hep.

Yıllar geçti,
Sevda eken gözlerin solgundu,
Seviyorum seni de demiyordun,
Kaçıyordun.
Yıllara göğüs germek,
Yürekten inanmak yerine,
Kolayı seçmiştin, evlenmiştin.
Malı mülkü, serveti, yatı katı,
Vardı ama yoktu yüreği.

Korktuğum başıma gelmiş,
Kar yağmıştı dağlarıma,
Fırtınalar yaralamıştı,
Kanamıştı sol yanım.
Son kırıntılarda göçmüştü yüreğimden,
Fırtınalar çok sertti,
Damla kalmamıştı akıtacak,
Gözlerimden.

Acılarla geçen yılın ardından,
Sırtıma almış heybemi,
İçine koyacak bir şeyim olmasa da,
Başım önümde, dizlerim dermansız,
Terk ediyorken yaşadığım toprakları,
Sensiz kalmanın acısıyla,
Çekip gidiyorken yalnızlıklara,
Biliyordum artık,
Davul bile dengi dengineydi.

O da ne,
Yalnızlıklara giden yolumda,
Sen de vardın,
Ne bekliyordun, hayrola,
Yatını mı?
Deniz yoktu ki bu dağ başında.
Bakışların bana çok şey dermiş gibi,
Bebeğin de ağlıyor muydu ne?
Kundağın da.
?Kurda kuşa yem etme beni,
Kat beni de yolculuğuna,
Bak sana geldim?,
Dediğinde,
Üzülemedim, içim de sızlayamadı,
Heybem bomboştu demiştim ya,
Yalnız adamıydım dağ başlarının artık,
Ne kar ne fırtına,
Hiç biri senin kadar yıkamamıştı.

Davul bile dengi dengineydi ya hani.
Davul bile dengi dengine.


28.07.2009.İstanbul