De Bana Kadın

uzak yolların sonunda bekle
en yüksek tepelerin başında


ne leylağa benzersin ne zambağa
ne gül demeye dilim varır ne de saysam hepsini
benzemez çiçekler sana
ne ateşe benzersin ne suya
ne kor demeye dilim varır ne de baksam içimdeki kuraklığa
benzemez yangınlar sana

bir bahar gününde geçtin yolumdan
yolsuz düşlerimin başında daha
yol yordam bilmeden düştüm sevdaya

gözüm pencere camında bir akşam üstü
yeşile sevdalı toprak düştü bakışlarıma
sevdalıyken yeşil kıra
kırıldım bahara
kırıla kırıla düştü gözümdeki rengin yeşili kırlara
gözüm uzak yollarda bir akşam üstü
oysa bakışlarında toprak rengi
bakışlarında dağ heybeti
darıldım zamana
darıla darıla astım bakışlarımı darağcına

ne zaman açsam ağzımı aşkla
gece çöker sokaklara
çöker dizlerim kaldırım taşlarına
de bana
hangi sokakların kaldırımlarına düşüyor bakışların şimdi
şimdi hangi sokakların kaldırım taşları kırlara dönüşüyor
oysa yeşil de sevdalı toprağa

bedenim yorgun
yorgundur düşlerim
öyle ki yorganı çekemez üzerine
an üşür
ağzımın ucunda aşk üşür

mideme düşmüş karınca yuvası
içimde gezinenler var kıpır kıpır
yorgunun halinden anlamaz
anlamaz yüreğine gece çökenlerin halini aşk

de bana kadın
ben böyle ateşlere yürürken bir gece üstü
yürürken gecenin sonuna ömrümden ömür katıp
alır götürür müsün beni senli günlere
de bana kadın
bekler misin beni
senli zamanlarda