Dedem' e

Pamuk işçisiydi dedem,
Çukurovanın el değmiş
emek verilmiş sıcağında,
memleket kokardı
alnından damlayan her bir damla nur.
Eli namus için işlenmiş
bir kanın karasına değmişti,
daha on altısı olmadan,
Baba annem yıllarca mapus yatmış yatağında,
umudunu ekmek gibi gün gün yeniden atmış.
Bizim zamanımız da diye hiç konuşmaz,
Ne bir nasihatını duydum
ne şikayetini hayattan.
Yaşamak kadar güzeldi gülüşü.
Babam Askerden geldiğinde
o yeni bitirmiş sabır tahsilini.
Hepimizin üstünde hakkı çok,
Şimdi düşünüyorum da
ne zaman dara gelsem
Hayra yoruyorum her başıma geleni,
Ama kalbime geleni değil.