Değil Armağan

Bana diyor ki geç kalma

Ben geçmişi solladım arkamda bıraktım

Gelecekten  de pek yok ümidim 

İsteksiz ve zorunlu bi yolculuktayım

Söylesene hangi deprem bu kadar yıkabilir

Hangi deniz bu kadar boğabilir

Dar ağacındayım asılıyorum yok son sözlerim 

Fakat ip yok beni boğan senin ellerin

Anlatsana ben daha ne yapayım 

Kafamı taştan kalbine mi vurayım 

Yoksa aramıza ördüğün duvara mı 

Yada sus konuşma sen ve susan ümitlerim

Bunlar değil artık sana armağan

Sen değil misin ciğerimi dağlayan

Ben onca cam kırığı arasında yürürken 

Sebepsiz elimi kolumu bağlayan