Değişen Dünyanın İnsanları

Yüreğimden enkaz gibi düşen
Solgun gül kurusu gün
Toparlan ufuktan ay doğmadan
Çınlatma
El değmemiş sandıklarda saklanan
O son çığlıkları

Bir gün gelir bakarsın ki
İmkansızlıklar içine düştüğünden değil
Ahlar vahlar ne çare
Değişemediğinden çaresiz dertlere düşmüşsün


Tebdil her zaman ferahlık vermez
Esas olan varlık hendesesi
O ki değişimin as dengesi


Teleklerinin irilerini at
Vakit o an
Gaganı taşlarda kır
Pençelerini sök
Seçim belli
Ya öleceksin
Yada küllerinden yeniden doğacaksın



Bende kalana bile acımadan bırak git
Yazgımızın üzerinde ki sabıkalı
Şükür toprağımıza artık yağmayan
Var da tamda dibimizde
Gün be gün içten içe kemiren
Solgun pembeleri at da git


İçindeki ene
Kanmasın ayartma sesine
Sakın dinleme yangılar sarar sonra yine
Bak bahçendeki ağaca ,çiçeklere böceklere
Yaz ki ve kıştaki haline
Her şey değişmekte


Kibritimi ürkütme dilindeki persenk soluğunla
Cehennemi yakacağım katıl ateşin körüğümse
Durma ey yaban
Darmadağın olmuşsan değiş sende
Gerçeklerin de değişebilir
Değişen dünyanın insanlarıyla