Değişir Her Şey

Dışarda bir rüzgar var dizelerime çarpan

Bu nasıl bir ihtirastır ki 

Şakaklarımla boynum arasında

Uzadıya yayılıyor etrafa ayazın yersiz soğukluğu

Birkaç kelam edecek kadar yorgunum

Kirpiklerimde uyukluyor göz kırpmaların 

Dudaklarımdan yana doğru açılan çizgide

Bir bahar görüyorum gizli saklı

Ve parmak uçlarımda sayısız yıldız

Ve gece ve yağmur...

Anılar uyusun diye bürünüyor sessizliğe her şey

Cümlelerin kifayetsiz kaldığı bir çıkmaz sokaktayım şimdi 

Sana çıkan bütün yolları

Uzunca dönüş almak gibi gereksiz bir işe ermiyor aklım

Ben mantık adamı oldum hep

Yaramazlıklarım ve sevgilerim

Hep karakteriydi adını bilmediğin bir romanın 

Ve Karanlık;

Mağaradan çıktığım o günü anımsıyorum

Mavi gökyüzüme doğan güneşi

Bir Nisan akşamı kaybetmek gibi çekincem var 

İki dağ arasına tıkalı kalmış bir bedevi misali

Su sanıp koştururcasına varmak istiyorum ölümüme

Fakat korku var

Kokusu geliyor bacasından şiirlerimin

Sevilmek korkusu

Belki de aydınlığı kaybetmek korkusu

Yersiz ve yorucu olduğu kadar

Soru işaretleriyle işgal ediyor mantığımın keşfedilmemiş köşelerini

Ve düşünüyor ve kızıyorum 

Sevginin ansızılığı ve haslığından daha realist

Var mı bir hissiyat?

Tebessümlerin kesiyor uykularımı yarıda demek isterdim

Gülümse bana öyle iyi gelemem sana ben

Bak valizimi aldım gidiyorum

Erken gelir erken giderim hep

Yağmuru tutma bırak yağsın

Yağsın üzerime evsizlerin ahı

Alışırım buna da

Günler geçer, hayatlar değişir, insanlar tanışır

O cümbüşlü evin içindeki

Soluk benizli tabloda bulursunuz kelimelerimi

Düşe kalka öğrendim ben bütün bunları

İnsanlar gelir insanlar gider albayım

Maviye döktüğümüz bütün dünler

Çıkıyor bazen su üstüne bir dolunay vakti

Ama ben alıştım yalnızlığa

Pek konuşasım ve sevesim kalmadı artık

Her seferinde haklı çıkmak gibi bir mahcupluk kalıyor üzerimde