Deli Yürek

Bir zamanlar hayata hep gülerek bakardı
Acısını hüznünü uçurtmaya takardı
Göklere yükselirken kahkahalar atardı
Deli yürek anlamaz adı üstünde işte

Sevgi dolu yürekle kolaydı mutlu olmak
İstemezdi tasanın ateşinde kavrulmak
Yaban ellerde gibi sevgiye hasret kalmak
Körüklemiş kendini sevgi denen ateşte

Savrulmuştu kaç kere kaderinin yelinde
Sanki oyuncak olmuş sevdiklerin elinde
Yanıyormuş sönerken, gözyaşının selinde
Gerçek sevgiler bile kalmıştı artık düşte

Emek, şevkat vermeden elbet sevgi olmazdı
Kırılan şu yürekler artık şifa bulmazdı
Kötülükler nasılsa hiç cezasız kalmazdı
İnsanların tarifi değişti her savaşta


Her gelenden bir tokat onu tüketti çoktan
Levh-i Mahfuzda bile yazılmamıştır Hak' tan
Vazgeçmişti sonunda sevgisiz yaşamaktan
Kaybetti umudunu hayat denen yarışta