Delikanlılık...

boş masallara inanmışız
boş rüyalara dalmışız
boş maniler söylemişiz
biz meğer boş adammışız

sevgiye sevgiyle karşılık verdik
sevdayı Allahtan istedik
yüreğe tuz bastık kendimize fren yaptık
boğazımıza aslan sütünü dayadık
sustuk...
biz meğer boş adammışız

geceler boyu yürüdük izbelerde
denizlere döktük içimizi
kendi içimize akıttık zehrimizi
biz delikanlıydık
biz meğer boş adammışız

gülerdik hoş sohbetlerde
çeşitli muhabbetlerde
icraatta çekilir herkes
icraattan kaçmak yakışmamıştı bize
biz meğer boş adammışız

bi sevdamız vardı mıh gibi
bir Allah bilirdi birde biz
sevdamız yaktı bizi
biz meğer boş adammışız

biz kolumuza aslanlar çizmedik
kulağımıza halkalar takmadık
aslanlığımız kedi gibiydi
halkalarımız babadan kalma sözlerimiz di...
sevdamız Allahtan bir hediyeydi...

biz saçlarımıza horoz misali şekil vermedik
biz yırtık kotlarla aheng etmedik
bir gömleğimiz vardı ütüsü hiç gitmeyen
bir ceketimiz vardı omzumuzdan düşmeyen
biz meğer boş adammışız

sevdamızı kazarken topraklara
aşkımızı gömerken sinemize
sevdiğimizi başkalarıyla gördükten sonra
biz boş adamlar
yakışır şimdi bir boşluk
yakışır şimdi altı patlar hayata
acizlik diyenlere inat
sevdaya hasar vermemek için
hediyeyi mahfetmemek için
sevdamıza leke sürmemek için
biz boş adamlara gitmek yakışır

savaşmak haramdır bize...
biz sevgiliye savaş açmadık
intikamla yoğrulmadı mayamız
sağlamdı bizim sütümüz
ne oldu delikanlılık öldümü
delikanlılar bize gitmek yakışır...!
sadece bi ceketimizi alıp gitmek...!