Delikanlının Intahar Mektubu

en aptal endeli çagımızdı
adımız ozaman delikanlıydı
bilmiyorduk bazı şeyleri
ama ögrenmekte istiyorduk
büyümekti amacımız
gayemizse tanınmaktı ozamanlar
korku iyibirşeydi bizce
tabi korkan biz degilsek
öfke desen tonla
kime kızmıyorduki ozamanlar
en başta kendimiz olmak üzere
vardı bi tepkimiz herşeye
hayata olan öfkemiz vardı
delikanlıydık ya hani kızmak hakımızdı
akan deli bir ırmak gibiydik
set vurmak imkansızdı bize
hani deli kanlıydıkya biz
duramazdı önümüzde hiçbir şey
bütün donanımlarımız mevcuttu
hırs desen bizde öfkedesen tonla
enbüyük acıları çekmiştik sorsan bize
ama ozamanlar haberimiz yokken yani
birşey vardı yaşamadıgımız
daha tadına bakmadıgımız
gerçi tadına bakınca olanlar oluyordu ya
ne deli kanlılık kalıyordu nede başka bir şey
önümüze birbaraj kuruyorlardı
bizde içten içe kendimizi yiyorduk
herkes neredeyse herkes birkere
ama sadece birkere yaşar
ve tadına bakar onun
adına aşk derler
tadına bakan bir bakmayan bin pişman
eger olursa aşk sevda olursa eger
ozaman aile kuruluyor delikanlılık bitiyor
ama bide olmazsa eger aşk sevda olmazsa eger
işte ozaman delikanlılık
ancak intahar oluyor
bizimkisi olmadı be gülüm
aşk desen yaşadık seninle
ama sevda gelince dile
nedense korktun sen aniden
saten ceylan gibi ürkektinya
kaçıverdin benden aniden
işte oyüzden sadece oyüzden
benim deli kanlılıgım bana intahar oluyor
giderken sana yazdıgım bu mektupta
benimsana son hediyem oluyor
yazan kimdiye soran olursa eger sana birgün
onlara eskibir delikanlıdersin gülüm hoşçakal