Deme

verdiğin sözleri gökyüzüne asardım,
önceleri...
bir umut paresi diye onlara sarılırdım,
güneşi cekerdim onlarla...
en soğuk hasret geceleri...
ve içim ışıl ışıl olurdu her nefeste
gözlerime işlerlerdi seni
bir yıldız misali...
simdi neden gökyüzünde yoksun deme
neden yıldızlarım yorgun deme
ben kırdıysam bir filizi en güneşli günümde
söndürmüşsem bir yangını en közlü ciğerimde
bil ki sen kıyametlerdesin ....
ben de.
alametinde...
şimdilerde...
o umutlar diye
astıklarım
ihanetlerin diye yağmurlarda
yıkadıklarım oldu...
yıldız diye içime bastıklarım
kördüğüm diye
boğazıma attıklarım oldu..
ve sen diye sevdiğim umutlar
sensizlik uğruna senden uzaklara
sattıklarım oldu...