Deme

Aşkın tavan arası mı olur deme
Deme en güzel ev karanlık da saklar içinde
Karanlıklar bahçe kapısının hep uzağında
Aşkın korkağı ben
Elimi tut
Elimi tut
Gözlerinin ışığı yetmiyor ikimize

Sesini aldım
Aldım astım duvarlarıma
Bu sessizlik gecelerinde dört yandan seslenirsin korkaklığıma
Bilesin ay ışığı gün ışığı geçmiyor bu örülü tuğlalığımdan

Nerede olsan döner dururum sana
Bakışların aklımın içinde büyüyen dağların bakısı
Tüm karanlıkları korkutup kaçıran iki pencere
Aşığın penceresi mi olur deme
Deme göğsün içi zindan olur bilene

Gözüme bak
Gözüme bak
Duvarların içine pencere lazım ömrümüzde

Oradan çık deme bana
Bu sokaklar bu şehirler bu ülkeler
Kıymet vermez aşka, aşığa
Deme başka yer vardır diye
Başka türlü çıkış yok
Başka türlü ev yok bize