Demirin Tuncuna

hani bir koy vardı
henüz yüzülmemiş hiç gidilmemiş olan

ellerin değmediği
tenlerin kirletmediği
masmavi bir rüyanın bekçisi olmaya ant içmiş
titanlardık biz


yani Poseidon zehrini akıtmamıştı
hiçbir okyanusa
Achilles'in tendomu henüz parçalanmamıştı
ve Truva Atı'nın kahpeliği dökülmemişti surlarımızdan içeri


Hades gibi defedilmemiştik
Baba'nın huzurundan
kin beslememiştik bir hiç uğruna
ve durmaksızın güneşin gösterdiği maviye
yahut gecenin bize kurban edilmiş yıldızlarına bakakalmıştık

kıssadan hisseler çıkarılmamıştı o zamanlar
ve bir Yunan Filozofu katledilmemişti tenhalarda
yahut dalaverelerin dalkavukluğunu tutan
3 başlı köpeklere ihtiyaç duymamıştık


60'lar yaşanmamıştı henüz
R&B türünün babası düşmemişti ana rahmine
ya da Kansas City hala köy sayılırdı
vesselam
Texas çöl kuru sonsuz

Fatih bile fetihe başlamamıştı
sahi Şamanizm köklere serpilmişti o zamanlar
eğleniyorduk Tanrı ile belki de küsmüştük

kimi içinde öldürdü
kimi içinde büyüttü bir bebek misali
Nietzche ağlamamıştı daha
Büyük İskender bir beşikte sallanıyordu
biz derin suların altında şehirler olduğunu hiç bilmezdik
bir dinozor kemiğinden milyon yıllık tarihler çıkmazdı da


vebadan milyonlar ölmemişti henüz
pirhanalar okyanusun en kuytu köşesinde mesut olurlardı
oltalarımızda zehirli solucanlar raks etmezdi
demirin tuncu insanın suçu değildi
piç olmamıştı kimsenin adı

ayakkabılarımız yoktu belki
yollarımızda cam da kırılmazdı ancak
bir kurşun ana kucağındaki 20lik bebeğe değmezdi

ateş odur ki yanıyordu
bir izmarit koca çınarların katili olmazdı

yağmur ıslatırdı tenlerimizi
gözyaşlarını gizlemek için
yüzümüze maske etmezdik bir soğanı
bir zerre toz parçasını

atasözlerini söyleyen Atalar henüz aramızdaydı
hiç bir söz henüz yaşanmamıştı
cehalet iliklerimize kadar inmişti
sere serpe huzur da kaybolmuştu bilincimiz

rengin renkten farkı yoktu bir zamanlar
Dede Korkut henüz Asya kurağından kaçıp gelmişti evlerimize

gece birçok huzurun
ve kederin
gülün ve bülbülün
toprağın ve suyun
ellerin ve tenlerin
karışmasıyla sona ererdi

gün
yeni bir sözün içinin doldurulması için başlardı

söz ki sükûtun anlatılması içindi bir zamanlar
boşboğaz dalkavukların arsız çığlıkları için değil