Demlenen Sevinç Acı

Tohum karanlık toprağın
Bağrında,
Kara gözleriyle uyur.
Keder hüzün kapladı mı göğünü
Dön sığınağın olan kalbe;
Ve dinle
Vuran yürek gürültüsünü...
Nasılda çakıyor şimşekler
Ta içten içe
Bu kararan gönül
Çok geçmeden
Sağnak sağnak
Sevgi yağdıracak.

Bir tohumdur keder
Deriz karardı gönlüm
O karanlık rahmet
Yüklü sevinç yağmurları say.
Düşün ki;
En çok çileyi çeken,
En güzel makamlara erişir.

Hani düşün en baştan
Ta ilahi yürüşün en ucu
Şeytan ve Adem.
Çok çetin mücadele
Hep sürdü sürecek.
İnsan pişmeden
Acı fırında yanmadan
Olmaz yüreği
Ham bir yürek
Taşımaz en şerefli
Kulluk nimetini.

Evet aşk aşk diyoruz ya
Derttir aşkı pişiren ateş
Gönül vurulacak ki
Kanayan yarasında beslensin ekilen tohum
Kat kat filiz versin
Çatlayan gövdesinde
Dal dal çiçek çiçek
Aşka güller açılsın.

(Ağustos 2010 İstanbul)