Demli Bir Rüzgâr

Demli bir rüzgârla,

Uçsuz bucaksız göğe savruldum.

Kanatlarımda ki şu özlem, 

Ufuklardaki o derinlik gibi.

Gittim,

Bulutların ötesini kuşanana kadar, gittim
Ama kalbim,

Hep aynı yere dönerdi.

Sanki aşk bir yükseliş değil,
Bir düşüşün gölgesiydi.

Öyle ya, 

Sanki uçurumdan sürükleyip taşıdı beni,

Delirmiş denizlerin girdabından, 

Yüzdürerek kıyılarına...

İşte ne zaman gece çökse orada,

Gözlerinde yuvalanırım.