Denilmez

yine karşımda hayalin
yalan rüya bit denilmez
o nazlı, işveli halin
görmezlikten gel denilmez

başta akıl komaz gözün
bir duyulsa emir sözün
elmastan mı bilmem özün
at denilmez, sat denillmez

sen kızarsın ben yanarım
tozu dumana katarım
senin için ben ağlarım
göz yaşıma kes denilmez

dünya dursa ben dönerim
senin gözüne girerim
kaf dağına da giderim
sevdalıya dur denilmez

konuştukça diner sızım
kesseler de susmaz ağzım
dediğimiz sözdür bizim
ozanlara sus denilmez

her derde dert veren Mevlam
yollarında kurban olam
izin ver de herdem kalam
aşık kula git denilmez

mumdan muma eririm ben
halden hale girerim ben
dertten derde düşerim ben
tut şu dalı çık denilmez

ruh bedene girmiş ise
beşer burya düşmüş ise
sevda başa gelmiş ise
söküp onu at denilmez

kapılmışsa insan rinde
vurulmuşsa can evinde
rezil olmak kaderinde
olsa bile dur denilmez

Âşık Emrah bilmez işi
ne söylese duymaz kişi
yaratmış ya Allah Dişi
denilmez ki ne denilşmez