Deniz

bölündüm sana

bir uçurum oluveren

kollarımın arasında

intihar edip duran

bir umut

kaldı

öldükçe yeniden doğan

diğer yandan

sesimi susturan

yolum dediğim

beni yolsuz bırakan

o merhametsiz sevdam

vurdu 

göğsümde bir gül gibi açan

o aşktan...

nasıl güzelsin

hayalini alıp parklara götürüp

oynadım, çocuk oldum

yerli yersiz ağladım

aldım seni

bağrıma bastım da

ancak o zaman tamamlandım

ve uyandım rüyadan

bir kabusa

olmayışına...

yavrum, canım

benim babam

yoksun ya

ölürüm belki

bundan...