Denizatı

Yosunların arasında durmuş anılarımı sayıyordum

Beş taşımın birini heybesine koyan da kim?

Denizin dibinde şaha kalkıyordu atım

Suda nalın sökmüyordu

Duygular çıplaktı denizde

Çırpınmak nafile

Sessiz bir kabulleniş

Anıların en acı yerinde

Denizatıyla söyleşmek

Algı meselesi dedi bir dalgıç

Derinlere daldım

Denizatıma binip

Okyanusları aştım

Suya boşalttım kesemdeki hayalleri

Halsiz kaldım

Zihni de boşaltmak gerek dedi dalgıç

Dört tarafı sularla çevrili karamda

Bir parçamı aradım

Beşinci taşımdı kaybettiğim

Boyutsuzdu acım

Yosunların arasında sessiz

İnsanlığı bekledim

Zihin atımda henüz

Küçük bir çocuktum

Taşlardı mutluluğum

Bir deniz kabuğu gibi

Kulağıma dayayıp elimdeki taşları

Umudu çağıracağım dalga dalga

O son taş için sanat yazacağım

Bir fısıltı ise yaşamak

Sessizce bağıracağım

ŞuMerCan

Cuma/ Gece