Denizcinin Ölümü

Ben öldüğüm zaman
Bir kuş uçacak kafesten
Esaret yılların, sıkıntıların ve mahrumiyetin
İntikamını alacak!
Tabiattan, insanlardan ve insanca yaşamaktan.
Sonu olmayan bir boşluğa düşecek,
Zamanın öldüğü, pusulanın tanımlanmadığı istikamette
Kalacak, özgürce, ebediyette
Ben öldüğüm zaman.

Stresler bitecek, sinüzütüm azmayacak
Gemiler geçmeyecek Kızkulesi'nden Salacak'tan
Ben öldüğüm zaman, sırtımda valizim
Beyoğlu'nda bir otelde,
Simsarların eline vermiş hayatını
Karaköy'de, nice, bahtsız
Uzaklara sevdalı kalacak ardımda.

Ben öldüğüm zaman
Tüm hasretler dinecek!
Ve bağrımızda otağ kurmuş mecusi
Alıp uzaklara gidecek, inancıyla
Onu da bizi de yakan ateşi...
Denizlerde rüzgarlar, yunuslar
Sekiz-dokuz kuvvetinde havalar
Kaç yazar bana...
Denizler de ölecek, ben öldüğüm zaman.
Ve söylenmedik tek cümle bile kalmayacak yüreğimde.
Vicdanımla öleceğim,
Alıp götüreceğim bir ince sızıyı da kendimle
Bir denizci ölecek koca okyanuslardan
Kimse farketmeyecek bile...

Ben öldüğüm zaman
Uzak bir yere firar edecek Kutup Yıldızı.

Yunanistan - 09.04.2005