Deniz'in Annesi

Elleri ufaktı

Avuçlarımda kayboluyordu

Sanki koca Bi dünyaydı

Yaşlıydı avuçlarım

Elleri çok ufaktı

Saçları çok uzundu

Boynuma değdiğinde yağlı urgandı

Sanki salıncak kurulacak kadardı

Mahşerde sıratımdı

Saçları çok yumuşaktı

Sözleri tuzaktı

Cümlelerinde şahşahalı tamlamaları vardı

Sanki Bi idam fermanının gerekçesi gibiydi

Ölüm fermanımdı

Sözleri uçurumdu

Uçurumumdu

Ve papatyalar kırları sarmış battaniyeler gibi

Kelebekler ilk günlerini kutlarken

Son kez güneşi gördüğünün farkında

Ben ise çınara yaslanmış iliklerime işlerken güneş

Son kez yüzüne bakmadan kabulleniyorum bu gidişi

Hiç toplayamadığın kiraz  ağacına takıldı gömleğim

Hafiften yağmur çiseledi

Ve kaybettim gölgemi

  Şimdi uzak çok uzak

Ufak ihtimallerin kesişimde

Yeni bahara örtüyorum battaniyeleri

Kelebekler hala mutlu son günlerinde ömürlerinin

Ağzımda mayhoş Bi tat

Galiba hala seviyorum seni

Denizin annesi...