Denizlerin Tesellisi

karmakarışıksın ve karanlık
ben sana suskun
çok konuşkan bir şehrin yorgun sokağıyım
arnavut kaldırımlarında boylu boyunca üryan bir çocuk
saçları sarıca kıyamet, düşleri katledilmiş
yalnızlığıyla oyalanır
nasıl da seni izliyor
sana bakıyor
gömleğin ütülü
elinde ayağında hatta dudağında duran geçmişin buruşuk


korkusuzca bağırabilsem lisanımı
hatta küfredebilsem Can baba gibi
bak ömür kokuyor şu bulutlar
ıslık çalalım yoksa yağmur yağabilir


biraz kalp çal benden
göğsüm büyük sen o kadar yarım
deniz kıyısı beni bekler
bu zoraki tebessüme dalgalar alışık