Deprem Duygular

bu oyalayıcı dünyada

solmamıza izin vermeyelim

ıslak mavi gökyüzü altında

otları yeşil kalan bahçelerimiz olsun

kayıp zamanlar içinde sıkıştık

yenileyemedik kalplerimizi

çıkmaz sokaklara benzedi insanlar

düğümlenmişler kötülükte

yorgun hayat penceremizden

ne çok çıkışlar kaçırdık ışığa

peşinden koştuklarımız boşuna

korkular işgal etti aklımızı

ruhumuzu esir aldı algılar

koşuyoruz ama

nereye gittiğimizi düşünmeden

dünya korkularla çevrili

boğuyor hepimizi

ne yeşil , ne de beyaz ışıklar

hep kırmızı yanıyor

iyilik kaynakları kuru dünyada

vaktimizi öldürüyoruz

kalplerimizin korkusuyla uyandığımız

bir deprem sarsıntısı o gece yarısında

sesleri dinliyordum

rüya değildi bir ağaca tırmanıyordum

sabırsızca olacakları bekliyor

kaçıp gidemezdim

eve gitmek istiyordum

hayaldi belki bir rüya diye bakındım

kendime yalan söylemiyordum

taş ve toprak açıldıkça açılıyor

koşmak ,koşmak istiyorum

ters yönde evim ,farklı yöne koşmuşum

dönen dünya mı hatalı , aklım mı

umuttan başka yoktu kurtuluşum

sesler içinden seslere kaçıyordum…

24.10.2020 /çengelköy