Depremzede Vatandaş

Aman ağam beyim efendim aman,
Burası Van'dır ben bir vatandaş,
Hayat zehir oldu geçinmek çok zor,
Ben ararım kayıp oldu ekmek aş.

Çadırda pencere yok ışık yok,
Çocuk doğdu beleyecek bez yok, yatıracak beşik yok,
Kuru fasulyeye katacak yağ ve yiyeceğim kaşık yok,
Çoluk çocuk toplam nüfus dokuz baş çocukları ısıtacak ocak yok.

Arkadaş depremzedeyim sanma şakayım,
Kömür bulup soba kursam da yaksaydım,
Güvenip te dönemiyom arkamı,
Herkes beni soymak ister vatandaş.

Zaatiro, tifo, hastalıklar burada sayısız,
Şu soğuk havada kaldım dayısız,
Geçim derdin den gamsız kaygısız,
Bitmiyor günlerim bitmez bu savaş.

Karda yağdı çadırların üstüne,
Küstüm artık ben de kaderime küstüm de,
Bir yalnızlık ağırlığı üstüm de,
Bu yalnızlık yıkar beni vatandaş.

Güven yok artık sadakatı arama,
Güneş doğar karanlıklar kalkar amma,
Benim bu feryadımı türküde sanma,
Ben bir vatandaşım yok oldu huzur, bulunmaz ekmek le aş.

16 Aralık 2011