Depresif Değer Yargıları

Bir kenti ancak
başka bir kent katleder;
bir seviyi, sevinin kendisi...

Biten bir ilişkiyi ancak
hafıza kucaklar;
ağırlaşır yükü...

Yeni kentlere gömmeyi
marifet biliriz biten her seviyi
ve kentler eskidiğinde
yeni kentler paklar ancak
yaşanmışların biriktirdiği tozlardan, hafızamızı...

.

Ne kendimi unutabilirim, ne de seni!
Kolay mı, beraber katlettik
genç günlerimizin esrik güzelliğini.

Kaçmak, yolda olmaktır;
vardığın anda bitmiştir gitmek eylemi.

Ama sevgi;
sevilen daha sevgili olamadan da vardır
ve sürerkende ilişki...
Bu yüzden kabullenemez insan
bir sevinin bittiğini...

.

Bir kent eskidiğinde biterse sevi;
ne yeni bir kent ne de yeni biri,
engelleyemez hafızanın depresif çöküşünü...

Artık, ne yarına kaçışlar vardır
ne de geçmişe sığınışlar,
yaşayamazsın da bugününü.

Çünkü,
kirlenmiştir
aynı anda
her biri;

ş i m d i ş i i r p a k l a r a n c a k b i z i . . .