Depresif Sayıklamalar
bir çocuk çığlığı saklıyorum içimde
yanık elli
kirli yüzlü bir çocuk
dokunma artık diyor
dokunma hiç kimseye
ben yanıyorum/ sen dokundukça
sus diyorum
sus
ses etme
ben
kanıyorum
sen
konuştukça
...
kavgamız bitince
ve ben dağılınca yine...
hani öylece bakınırken kendime
toparlamaya neremden başlasam diye
bırak
diyor her seferinde...
bırak benzeme
tükürüp onların yer yüzüne
çekip gidelim el ele
annemize
...
Bin iç bir dış etmez ya bin anne-masumiyet-çocuk tenasubuna bu şiir denk düşmez. Bir yığını bu şiir denk edemez.Nasıl da usul,nasıl da öfkeli,gayretli.Öylesi irtifası güçlü bir şiir. Seni okurken sorgulamanın vakfesini anıyorum,bu kadar mı yabanız kendimize,bu kadar mı iç dış ken tenezzül etmiyoruz birbirimize. En soluk,benzi atık,içi kült yanıma dokundun.Çocuk dedin,masumiyet dedin,kirli ellerden tek mahremleri Tanrı ya aklığı atfettin. Ne iyi ettin de kalemi masumiyetten yana kırdın.Şair ne iyi ettin de geldin. Hep varol. Mest ettin beni.Teşekkür ederim mükellef paylaşımından ötürü. Üzerindeyim şiirin bir müddet.
iç çalkantılı bir tema final çok iyi bitmiş...
sesli okunursa çok daha net anlaşılır...
Çok güzeldi yine. Özeldi...
sevgili gülşen herzaman okunası şiirlere imza atmıştır.. buda böylesi bir şiir işte..
insanın iç karmaşıklığını ve kendisiyle olan ki şair bunu "kavga" olarak nitelendirmiş güzel bir şekilde anlatmış bence fazla derine inmemesi ya da kavganın nedenini irdelemeyişi bir giz havası katmış diyebilirim şiire ki bu aynı zamanda genelleştirme olarakta okunabilir
en sondaki kısım anneye dönme hususu şairin hayata olan kırgınlığı ve güvensizliği ile ilintili olabilir kanımca çünkü herç ocuk ve yetişkin için anneye dönme isteği güvenli bir yer arayışıdır..
kutluyorum