Derdinle Hasbihal

defalarca

bir fotoğrafa bakıp

gülümseyerek ağladım

sen bunun ağrısını bilemezsin

gece yarılarında

pencere pervazlarını sıvazladım

duvara yansıyan gölgenle

konuştum saatlerce

aklımı kaybettiğimde oldu ara ara

ama gözlerin silinmedi içimden

kuyu dibiydi yaşam

gülüşünü kaybettiğimde

yalnızlık paslı hançer gibi

saplandı ömrümün yaşlı kalbine

senden sonra

kimsem olmadı benim

kirpiklerimin arasına gizlediğim

gözlerin

ve bir bardak demli çay

yetti vuslat acısını dindirmeye