Der mi

Bu gün

Şehrin keşmekeşinden,

Zamanın

Geçiyor olma endişesinden

Kaçıp

En yakında ki bir kayalık tepeye,

Yani

İçimde ki depreme dayanacak

Mahkem bir mevkiye atmalıyım

Kendimi..

(En yakınımda

"SUSUZ DEDE PARKI" var!

Pür telaş değil,

Gayet sakin

Ve kendimden emin......,

Evden çıkıp

Vardım o park'a,

Tünedim ilk kayaya,

Gözümü diktim

Körfezde ki manzaraya..

Ufuk çizgisi de,

Benim gibi

Bir bulutu yakalayıp

Mavi bir sicimle

Bağlamış yamacına!

O bulutta

Seni gördüm!

Elim

Kolum ermedi ya,

Tutamadım

O güneş gülüşünü,

Çaresiz,

Bir daha,

Bir daha öldüm..)

Yaralı bir sincap gibi,

En İri

Ve en yüksek

Bir kayanın üzerine hızlıca çıkıp

Avazım çıktığı kadar haykırdım:

Taşa bağladım seni "zaman!

Senin zalim kaman bile kesemez

Ulan,

Çelik irademden

Sabır ile ördüm bu hâyâli urğanı,

Bir mirasyedi gibi

Heba edemem,

Onsuz geçecek

Hiç bir an'ı!

Kalan ömrümü

Ettirmem sana talan!

Taaa ki

Sevdiğim

Bana

Diyene kadar;

《TAMAM》

20/MART/2023