Der/t Özünü Arıtan

Derdi bizar olan gönül
Piştikçe süzülür içi
Dert kazanın üstünde en hafifler
Derinden en kamili.

Kazındıkça ruhun parıldar alttan alta
Demir çarık ve asa aşındırır kibrini
Sevinçler eğlenceler hoş bir vakit amma
Bir derdi olanın mutmaindir kalbi.

Madeni arıtırlar kızgın pota içinde
İnsan dert potasında arınır,
Damıtılır en özü.
Değilse kirli fikir ve düşünce sardıkça içini
Onu temizlemez hoş hayat yaşantısı.

Gurbeti bilmeyen nerden sılaya gelsin
Açlıkla hiç kıvranmayan
Bir lokmanın değeri nasıl bilsin.

Bir dolap olup dönen
Çağlayıp kendi gülen
Yunus ile dillenen
Dertli dolap olayım mı?

(Haziran 2010 İstanbul)