Dertlerin Cümlesini Mihmân Ettim Geceme

Dertlerin cümlesini mihmân ettim geceme
Sol yanımdan vurdular bekletirken sabahı
Feryâdımı duymayan uzaktaki eceme
Keşke anlatabilsem yüreğimdeki ah'ı


Belki beni unuttu,belki de hiç sevmedi
Sevseydi bunca yıldır aramaz mıydı beni
Mevsimler geldi geçti,lâkin o hiç gelmedi
Şu vefâsız yıllara soramaz mıydı beni


Neler neler bıraktık mâzi denen mevhuma
Elem,keder,gözyaşı mihmandar oldu bize
Sevdâ yüklü kervanla gelecek miydi hümâ
Yoluna revân oldum rastlamadım o iz'e


Yol yorgun,yolcu yorgun olsa da bir ümit var
Gün be gün yaklaşıyor makber denen aşikâr
Sitemkârım yıllara ömrümü eyledi dar
Gün be gün yaklaşıyor mahşer denen aşikâr


Rûz-i mahşerde seni arayıp soracağım
Bulacağım seni ben tıpkı ilk günkü gibi
Gönlümün sultanına tahtını kuracağım
Mutluluk diyârında tıpkı ilk günkü gibi