Dertli Doğmaz Insan

elime bir kağıt kalem alsam
yaşadıklarımı roman gibi yazsam
inanın yazmaya yetmezki göcüm
bu kadar derbeder çaresizim

yaşadığımız hayatta bazıları anne diyor
bana bir türlü acayip geliyor
nasıl birduygu soruyorum kendime
oturup bir küşüede ağlayarak halime

sen ne gördün desen bana
köleliği yaşadım desem sana
bu çağda kölelik olurmu deme
kardeşlerim bile köle gibi baktı bana

kimseni yiysine kütüsüne karışmam
kim ne yapımış ilgilendirmez konuşmam
dedi koduları yapana asla yanaşmam
hep kütülük gördüm doslardan yana

kimleri yazdığıma belki inanmaz
herkes kendinden sorumlu gerisini anlamam
kimsenin işine burnumu sokmam
ilgilednirmez beni gerisine karışmam

asiolarak gelmedim dönyaya
benimde hakım vardır yaşamaya
ne olur uymayın sizde yalan dönyaya
ömür geçicidir uyanın artık derim

yılardır bir dostu beklerim
boşamı gitsin tüm emeklerim
yalanmıydı tüm çektiklerim
bunlar yalansa dönyayı neylerim