Derviş Nöbeti

Karantina Adası yetmemiş

Bahçemize bi ağırlık daha koymuşsun

Gökdelenler parklar lastikçiler

Bin yakamoz varsa

Bi o kadarı yok

Haydi benden olsun Hazar denizi

Sanki gizli ölü bizim gibi

İki kadın göğsünden bağlı sana

Gelsin içi boş kabak hüznü

Kaşı dertten açılmış çocuklardık

Neşemiz ne çabuk

Dudak bükülmesine akıp gitti

Tam da sevişiyorduk

Kırmızı telefonun hattı kesildi

Su acıdı

Damda dut kuruları

Yine geldi akıllı güvercin

Derviş nöbetiydi geceyi eksilten

Aklım yüzünde yıkanınca

Akbabalar çınarından eskidi

Son sözün mahlukat ormanı

Geyik boğumu deresinde

Boylu boyunca uzanan

Bir kadını anımsatır

Çünkü dereler geyiklerinden boğulur

Koca çınar yaşlanmışsın

Tohumunu bir sessizlik çaldı