Destan

Bir devlet kurdum, hükümranı destan olan.
Maddeden uzak, mana ikliminde uzayıp giden sonsuz topraklarım var.
Benim ülkemde etten kemikten bedenler yaşamaz.
Görmez, yüce dağlar ardındaki görünmez ülkemi akıl.
Çocukların düşlerinde doğarım.
Yetimlerin, gecede saklı hayallerinden çıkarım.
Ak sayfalarda kendime dostlar ararım.
Cihanı göz açıp kapayıncaya dolanırım.
Beni anan yüreklerde her gece çağlarım.
Saltanatım, düşlerde hüküm sürer...
Ben masal dünyasının edebiyat yürekli sultanıyım.
Halkım; masal cinleri ve perilerdir.
Kaf dağındadır sarayım.
Askerlerim vardır,
Zümrüdü-ü Ankalardan alaylarım,
Tepegözlerden tümenlerim.
Ordularımla savaşlara girerim.
Yenerim gerçeği ve kederi.
Feth ederim hayalleri ve düşleri...
Zümrüdü Ankaların kanatlarına gönül fermanları yazdım.
Uzak menzillere masal cinlerinden ulaklar çıkardım.
Dost gönüllere ve destanlara selamlar yolladım...
Bin bir gece masallarında,
Ali Baba kırık haramilerin mahrasını yamalarken yanındaydım
Deli Dumrul, köprübaşında baç alırken, kılıcının kınıydım.
Mecnun ummanda kaybolduğunda, dudaklarında bir damla umuttum.
Ben bir sultan, ben bir ulu destan.
Benimle yol alacak kalbin kanatları olmalı.
Masal dilli, destan fikirli, hayal yürekli olmalı yarenim.
Ruha ab-ı hayat, kör bakışa ışık, saf duygulara hayat sunmalı düşünceleri...