Destan

Şimdi
Gidişine bir isim bulmalı.
Acım mı?
Yalnızlığım mı?
Evlatlık sancım mı?
Hırsızlık...
Ve arsızlık senin gidişin.
Sırtlayıp götürdüğün,
Karnımda öldürdüğün
Masum tutkular...
Bir h'iç kanamasıydı belki de
İçimde günden güne
Kabuk bağlayan duygular.
Birkaç mutuluk damlasıydı
Sırtımdaki bıçak yarasından damlayanlar.
Bakma öyle.
İhanet kelimesini
Nakış nakış işlediğinn
Ölümsüz hatıralar bunlar.
Git artık,
Olay yeri polisi gelmek üzeredir.
Senin işlediğin bu cinayete
Basit bir intihar süsü verilir akıllarda.
Kalbi atan bir ceset...
Sen öldü sansan da
Ağlıyor geceleri aşk mezarlığında.
Koparıp atmak istiyor takvimden
O günün yaprağını.
Bir anne eli bulamıyor
Silecek göz yaşını.
Artık kimsesi yok haykıracak.
Mahşerin dört atlısı köşede,
Bir gün onlara katılacak.

Yuvarlanırken yalnızlığın o dipsiz kuyusuna
Aşina bir el dahi yetişmiyor imdadına.
Düşüyor, düşüyor, düşüyor!
Kimsenin tutmadığı elleri
Bu gece yine üşüyor.

Dönme sakın geri.
Hangi katil mahtulü öpmüş ki?
Destan oluruz inan,
Herkesin diline ölü yüreğin ağıtı gelir.

Gizem Geçgil & Tolga Gitmez