Devrim Gözlü K/adın - 1

Kızıldı...
Kıpkızıldı sözcüklerinin rengi
Kısrak gibi şaha kalkan gülüşleri vardı
Sesi
Dolgun sokaklardaki ince ağaç gibi
Yalnız ve acı...
Kalem görmeyen ellerine
Şiir yazmaya çalışmakta
Saçlarında buğulu bulutlar
Ve ıslak yaz kokusuna hasret
İncecik düşleri...

Oysa...

Tan vaktini indirdiği
Kıyamet kopardığı
Cennetlere inandırdığı
Bir çift oniks taşırdı üstünde
Hayıflı saçları kirpiklerine düştüğünde
Tüm kavuştaklar anlamsız olurcasına
Savaşlar açılırdı, yumruklar havada
Diktatörlüğünü ilan eden kurşunlara inat
Özgürlük derdik; Barış, Kardeşlik...
Tüm Denizler adına
Ölümü göze alıp
Devrim yapabilirdi...

Devrim...

İki oniks taşırdı diyorum
Nasıl da zor kıvılcımını söndürmüş
İki taş taşımak...
Kahpe kader diyordu hep
Yazamamaktan, söyleyememekten utanırcasına
Sadece aşık olmuştu
Acıya...

Ah ama
Acı artık "acı" çekmesin...

Çünkü
Che'nin parıltısını
Yaşatıyordu gözlerinde...

Ama onun dedikleri
Devrime kürtaj yapan cinstendi...

"Ah benim kirpikli bakışlarım
Hüzünlü dudaklarım
Kalbi çatlak saçlarım
Doğamamış kelimeler adına
Özür dilerim sizden
Özür dilerim...
İçemediğim çaylarım
Soğuttuğum kahvelerim
Nefesini çekmediğim sigaralarım
Havana purolarım
Dolmamış kadehlerim
İçilmemiş şaraplarım...
Çalınmamış, yazılmamış müziklerim...
Yazamıyorum... "



E F T E L Y A...
(Akdenizi cebine taşıyan kız...)