Dibaceye Mektuplar II

ben bir kadın yitirdim.
toprağıma sürgün
yalancıyken yeminlerime.
dualarım kabulsüz
sevmelerim ömürsüzken.
ben bir kadın yitirdim.

sen beni ne zaman terk ettin kadın,
ben seni ne vakit kaybettim.

dokunsan geçer miydi,
o gece gerçek miydi,
sorsam söyler miydi,
kaç vakitte soğur bir ceset...

seninle bir olmamalı dibace,
oysa sen deniz olmalıydın
ben gökyüzü.
yoksa gitmeler yarım bırakmaya mecburdur
bir çift sözü.
seninle bir olmamalı,
sana aşık olmamalıydı dibace
...

ben bir kadın yitirdim
canımı katıp önüne bir gece gitti.
dokunsan geçer miydi,
o gece gerçek miydi,
ben bir kadın yitirdim
canımı katıp önüne bu yoldan gitti.

bir yangının ardında,
ama nasıl karanlıkta
nasıl üşürdüm.
ölümsüz bir kederdin
efkarım şarkılar çoğaltırdı,
yüzün aralanır perdesinden,
silüetin
bir yangının ardında,
ama nasıl karanlıkta
nasıl güzeldin.

gidende gözlerimi gördüm
doğruyu söylemedi.
ardına sessiz selalar okundu.
gitmeseydi
gitmeler pek dokundu.

bir kadın kaybolur
ararsın. basit.
yol uzak. ölüm çabuk.
anlatırdım çocukluğuna.
...

ben bir kadın yitirdim dibace.
gün güneşini
güneş ateşini
adem eşini yitirdi.

bir salgınla tutuldu bütün yollar,
unutmak ihtimali
aranır oldum o geçmiş kehanetleri.

ben bir kadın yitirdim dibace
yadırgar oldum kelimeleri.
geceler aldırmıyor sessizliğe
yüzü kadar çabuk yaşlanmıyor hayali.

seyrediyorum
uzun bir yoldan
ince uzun bacakları uzaklaşıyor.
bir sızı dokunuyor gözlerimin ağrısına
görüyorum geceyi.

dokunsan geçer miydi dibace,
dibace o gece gerçek miydi.