Difenbahya'nın Gözyaşları

yırtılan geceden görünen ayıp
gözlerindeki derin anlamsızlık
düştüğüm anlık boşlukta uçup gitti
beynime konan ilgisiz bir şarkının sözlerinde
ellerini tutmak için biriktirdiğim cesaret

gözlerinde yok oluyor sanki gece
ve gecenin üvey çocuğu ben
en insafsız geceden daha fazla korkmuşumdur hep
kara gözlerinden
bir yokoluş ki
içimdeki
varlığımdan daha ben
bir yokoluş ki
varoluşu hiç özlemeyen


nefesin ayaz
içime işliyor
hiç değişmemişsin
mesâfe koymakta iyiydin hep
rüzgar bile korkusundan dokunamıyor sana
oysa tek istediği
biraz kekik kokusu serpmekti saçlarına



senden sonra
haritada yanlış işaretlenmiş define gibiydi mutluluk
ne haritada sorun vardı ne de verende
biliyorum sorun halâ bende
yani nasıl bir Çingene bedduası ettiysen bana
peçesiyle bile karşımda arzı endam etmeyen
bir cariye mutluluk
ve nasıl bir Çingene bedduası ettiysen
fırsat bulamadığım
bulduğum fırsatlarda da kendisini bulamadığım tek şey mutluluk.
ama yine senden sonra
o kadar kıdemli bir 'üzgün' oldum ki
gözü kapalı resmini yapabilirim hüznün
Son sözlerin olmasaydı
senin yüzünde silinmezdi dimağımdan
ama gurur denen aşkın kuması
seni kezzapla kazıdı hafızamdan
ikimizde yuvarlayıp çığ yaptık aptallıklarımızı

bir yıldız kayıyor bak
benliğimden öteye
son nefesini vermeden son iyi niyetim
hadi bir dilek tutalım
ya kusalım hatıraları
ya da her şeyi unutalım
titretme dudaklarını
onlar titreyince akıl gidiyor.
salma sakın gözyaşlarını üzerime
bir damlası
gerçeği de hayali de eritiyor