Dikili Ruhumun Aynası

Ter mi aktı şakaklarımdan
Güneş mi kuruttu tenimi...

Aslım mı ölen
Çerçevelenen dilim mi?
Sahi!
Dün ölen kimdi içimde?

Farlar neden gözümde
Işığım kadar karanlık...

Düştüğümden mi üstümden geçen
Zamanda solgun tenim
Toprağın renginde
Kurak çölüm

Yollara uzanan açlık
Düşlerim kadar mı sefil ki
Üryanım çıplaklığım kadar
Yoksul duruyor

Neden solgun saksıda bekleyen düşlerim?

Dünden beri gözüm uykusuzken
Güneş neden doğmadı...

Aralığından nefes aldığım örtüsünde
Penceremde neden kuşlar ötmedi

Sahi dün ölen kimdi içimde?

Avlunun yalnızlığında
Aynama yüzümü saklayan gece

Güneşsiz zamanlara durgun tenimin
Örtüsünde
Ruhumu acıtan yalnızlık

Neden şimdi koynumda ölü bir yılan!

Yorgunluğumda yürek atışlarım kadar
Suskunluğum neden yalnızlığımın ölenleri kadar
İçimde suskun!

Sahi dün ölen kimdi içimde...

Uykusunda yüreğimi söken kimdi sahi...