Dil Ver Konuştur Beni

Kapanmayan yaralar deşildi yine
Üşüdü yürek tırnaklara kadar
Saçlarını okşadığım güneş
Isıtamazken beni
Nasıl hayata tutunup umut ararım ki
Ahhh ulan diyorum kahpe dünya
Sen hep dönüp durdun ya
Bir gün talih dönüp bakmadı
Kime can, adam dediysem
İlk çelmeyi takıp
Doğrulmadan sırtımdan vurdu



Bunca zaman acının göğsüne baş koyup
Yalnızlığa rağmen acılara kafa tuttum
Kırdım hayata dair prangaları
Haksızlığa, zulüm'e karşı durup
Başı dik, damarlarımda ki kan gibi
Asi ve deli durdum
Namerdin sofrasından lokma yemedim
Helal aşa haram katmadım
Ömrümde insan satmadım



Ve hep sustum!
Dil yarıklarına zulaladım söylemediklerimi
Oysa onlar hep bir ihtilal peşindeydi
Ben sustukça büyüdü çığlıklarım
Bir ben gördüm içimdeki göçüğü
Birde dört duvar bildi beni
Şimdi;
Suskularımı sana hibe ediyorum
Avuçlarına bırakıyorum binlerce sözü
Hadi;
Dil ver konuştur beni...