Dilan

Bak
doluyum şimdi gönül dağında
hemde sevdalıyım yürek b/ağında
gönül dostum sensizliğe yokluğun dağlarken
bu diyarların suskunluğunda ben sensiz ç/ağlıyorum

inciler parlasa da gözlerden kapılan ışıltı sönmüyor
yekpare olan sevda yemini kar etmiyor
gönlümün dağları karlı boranlı yağdıkça yağıyor

sunmuyor gönlümün baharı kışa döndü
sen gelmedikçe bahçedeki çiçekler açmıyor
gönül dostum can dostum

lal olan dilim
amalı kör bir sevdaya gözler hasret sarsa
yalan söylemez g/özlerim seni sevdikçe

avucumda bir umut topladım
sana koştum
Dilan gönüle çalan s/azındım
günlerin en karanlığında

uzakta olsa ışığın bana umudum oldu
her anım sana açtım aydınladı gönül fermanım

biraz kıştan kalma baharı yaza dönmüş
yürek sularına b/aktıkça çağlayan
gönül dostu gönüllerin
nicesi yokken sen gönlümde kaybolan
ışığım kadar sonsuzluğu hasretim oldun

her geçen sensiz yaşam
yıllara vursa da yüreğindeki yara viran bağlarım
göz göze gönül gönüle
şimdi sen içimde bir türküsün bir ömrün çeyreğinde

ne söylersen söyle
seni yazdım yapraklara uçsun diye
görsün gökyüzü rüzgara savrulurken

ve denizimde bir tek sen yüzücüydün
yüreğimin sularında derman oldun yarama
sen sardın hasretliğin kollarında gönüle çağlayanım
ben seni nasıl özlemem diyorsun

bahardın gönlümün narında
senin dünyana çiçeklerimi ektim
bir ömüre bin gülüşler serptim
umuda sevda b/içtim yürek sularımda

gözlerim ardın sıra gönüle düşen yorulmazmış meğer
ölüm seni ayırmazken bak gözlerim seni k/özlüyor
sevdam gönüle çağlayan Dilan gönüle
gözlerin içine bakar yanarım gönül yarama

21*04*14*