Dilek

Kendi yörüngesinde dönüyor dünya
Bir yanı geceye mahkûm
Bir yanı gündüze
Mevsimler dört yanımda
Üstümde yaşlı bir gökyüzü
Altımda maksatsız ayak izlerimle kaplı bir toprak
Delikanlılar salınıyor uzaklarda
Kızlar çiçeklenmeye başlamış
Rüzgâr gülücüklerini uçururken ben seyirci koltuğundayım
Korkum örümcek ağlarına yakalanmak yine
Etrafımı sarmış şekilsiz gölgeler
Tutmuş birileri, kim desem bilmem boynumu bükmüş
Çaresizim

Dünü tutup çektim ellerimle
Gözlerine baktım
Nerden bulmuştun o ışıltıları
Dalgalarında mest olurdum
Her nefesinde kendimi bulduğum nerdesin?

Ardında bıraktığın yıldızlar sönüyor şimdi
Ben yaşlandıkça fışkırıyor topraktan gümrah bir gençlik
Küflenmiş bulutlar
Beyazı özlüyorum nedense

Süs biberleri serpiştirilmiş şarkılar çalıyor rüzgâr
Hüznümün arsız gururu susuyor
Konuşamıyorum gençliğimle
Ben bana yabancı kaldım
Sana uzak

Her kelimen ayrı bir nağmeydi, ayrı bir türkü
Her türkü ayrı bir makam
Bir peri çıksa karşıma
Dokunsa sihirli çubuğuyla
Geri dönsem
Ne olurdu şu gençliğimi bir daha yaşasam...