Dilemma

Affet beni
Buz gibi bir şehrin
Sabahında yanıyorum
Sensizliğe açılmış kollarım
Bir sağa bir sola uzanmış
Kırığından habersiz dallarım
Ve sarpa saran yarınlarım var şimdi..

Gecelerim çekilmez oldu
Her ışık huzmesi
Kendi gölgesinde boğuluyor
Seni özlüyorum...

Yeni bir meydan savaşı açıyor
Hasret dolu düşüncelerim...
Alnımın çatlayan yerinde
Her iki koldan saldırıyorlar
Bir dost batıyor sancılarıma
Bir yar
Hangisini önce sarmalıyım
Bilemiyorum
Yar diyorum yaram kanıyor
Dost desem çok kan kaybetmişim
Ben kanıyorum bu sefer taze taze
Çaresizliğimin üzerine..

Yolumu şaşırmışım
Şehrinin dil bilmez yabancısıyım
Adres sormaya korkar oldu
Mülteci bakışlarım
Ben dost gözlerinde aşkı aramışım
Ondan yanılmışım...

Sonu ölümü gösteren
Bir pusula işaret ediyor gözlerin
Konuşmuyorsun
En çokta sohbetini özledim
Belki de susmanı seviyorum bu aralar
Bıraksan söylenecek sözlerin var ama
Sakın hesap sorma bana
Utanıyorum
Verecek cevabım yok
Söyleyecek sözüm
Hesabımdan hesabına aktaracak
Yüzüm yok benim...

Aşka sela okuyor saba perdesinden gamlar
Dost diye ağlıyor bak senden sonra yıkılanlar....