Dilhum 2

Gece üşüten bir mum alevi
Korkuyorum senden
Başında durduğum karanlıkların
Sıtma nöbetindeyim


Açtım bütün tel örgülü kapıları
Sonsuzluk yok işte
Durdurdum bize dair yalnızlıkları
Yağmurlar yağarken
Düştüm sensizliğe
Bir ses
Uyan işte uyan diye


Kan görmeden
Faili meçhul ölümlerin
Ayrılık dosyaları arşivlenmeden
' Aşk ' olmaz diyorlar
Dilhum

...


Senin tuzağına düştüğümde
Serçe parmaklarımdan örgüler koparıyordum
Hasretlere çeltik atıp
Kendime umut gemileri kiralıyordum
Rüzgarla ağaran tanyeli
Dehlizlerime kadar kan sızdırıyordum
Senin uzağına düşmeden önce
Gülüyordum dilhum

Suskunluktaydı şehir
Sokak lambaları arasında aydınlanan
Kimsesiz yürekler taşırdı
İsmi lazım olmayan aşklara
Susuşun kadar çığırt ? kandı
Dilhum kaderim


Kan mevsimi gözyaşları
Sararmış eylül sahtekarlığıydı
.....Bank
.....Deniz
....Yaprak
üçlemesi ? yerini
... Sağım
....Solum
...Önüm
....Ardım
Kan rengi gözlerine mahkum etmişti
Dilhum


Çıplak ayaklarınla yarama basma
Kan rengi iz bırakıyorsun
Dilhum..