Dili Damağı Kurudu Cümlelerimin

Görebilseydin bende ki seni,
bırakıp gider miydin kimsesizce?
Perçeme bıraktığın pembe panjurlu hayallerim
üstüme yığılmış yalnızlığın altında ezilirken
seni sevmeye sevdalıyken
vaz mı geçtin?
ne var sa hiç olmayan zaman içinde
bir varmış bir yokmuş-luktan...

Ki sen, derdime geldikçe kalemime dökülürdün.
dili damağı kururdu cümlelerimin
namusu kirlenmişe dönerdi kalem izlerim
Şimdi kaş çatıyor be yüreğim
halimden sen anlardın
bir tek sen güldürürdün yüreğimi...
O esmer sesli adamı öldürene dek.

Ah işte gittin,
öyle
sessizce, kimsesizce
sana yakışan şerefinle...