Dilimden Öpmelisin

Dilimde dönüp duran sözdür yutkundugum
Tekrar tekrar mırıldansamda unutulmuşlugumu
Çıkarsam tuzladıgım düşleri yerinden
Topragın yangın yerine


Çıglıklar devriliyor en derinliklerimde
İçimde daha diplere kilitlendikçe
Sararmışlığımız bahara dönmeli yüzümüzde
Sözcüklerde tanım bulamadık bu yüzde
Gözyaşlarımızı içtik demli bir çay yerine


Tekrar tekrar birbirimizi yaşadık
Öptük dudaklarından kelimelerin
Koynumuzda sakladığımız patikalarda
Koştuk yüreklerimize


ŞİMDİ


Çocukların saklandıkları yerde bıraktın beni
Dağlarla yüzyılların yenişemedigi meyden savaşında
Kaçıyorsun enginlere meylederek
Hazmedemedi bu sevdayı yüregin


Çıkmaz bir haykırış boğazımda
Yakıştırdıgın suskunlugumdan
Gir dilimin menziline
Soğuyan bir bedeni duymalısın
Kaçışı yok çıldırmalısın
İşlediklerin dokunmalı içine ben söyledikçe
Benim ateşli dilimden öpmelisin