Dirilemezsin

Ne akşamların anlamı kaldı ne de sabahların
Rüzgarın gücüne borçludur dalgalanan bayraklarım
Ben körfezdeki asker yığını değilim
Ne de suya hasret çöl bölgesi.
Beni toprak bilmişler
Nice defnedilmiş çığlığı bitmiş insan ölüleri içimde
Bana ses ver sevgilim
Sensizlik bana göre değil.

Cezayir'deyim,Ortadoğu'da...
Çalınmaz kapılarım yıllarca.
Biliyordum
Birgün çıkcağımı tarihin sayfalarına.
Emin bilinen toprağım ama uçurumlu
İkimiz çiçek açmıştık bir şarapnelde
Geleceğin bendim iki gözlüm
Oysa koyu bir karanlığım
Dirilemezsin bende...

24.10.1990-Saat 19.00
Kuzguncuk-İstanbul