Diriliş Tohumu Sezai Karakoç Anısına
Hızırla kırk saatti hayat
Akıyordu kelimelerde
Bir güneş doğumu ve batımı
İnsan kayboluyordu.
Geride bıraktığı eserlerde
Yeniden diriliyor ve el sallıyordu.
İman bir nefesti hayat veren
Diriliş bir muştuydu
Sonsuzluğun labirentlerinde ışık
Kaderin üstündeki bir kader
Merhaba diyordu bir kelebek
Dünya sürgününden sevgiliye
Omuzlar üstünde yükselen taht
Yürüyordu sessiz ve güçlü bir şekilde
Kelimeler vardı yanı başında
Sonsuzluğa uğurlayan en büyük hazine
Ve diriliş nesli el sallıyordu
Musalla taşının yanında söz ustasına