Dirilten Bir Nefha Beklerim

Hislerime çiy düştü
Ürperdim...
Hercümerç içinde git gel yaşadım
Kalbimin göğünde kara bulutlar
Daraldıkça karardı içim karardı
Bakmanın ötesine geçemedim
Of ki of duygularım üşüdü...
Zaman ilerledikçe
Mesafeler kat ettim
Kendi gayyamda dibe doğru yöneldim
Öyle ki, hislerime çığ düştü
Ne varsa hayat adına dumur oldu
Artık çağlamayacak bize ait ne varsa
Filizlenip boy vermeyecek
Her esen yelde boyun büküp eğilecek
Kalb yamaçlarımın çiçekleri açmayacak
Artık susacak bize ait ne varsa
Kalemim yazmayacak
Dilim şiir olup şakımayacak
Ne bir beste ne bir güfte
İçimde coşkuyla köpürmeyecek
Artık çalan son siren gibi
Ya da acı bir fren gibi ölgün sesler çıkaracak
Çünkü hislerim kurudu bir çöl gibi...

Bir ümit, bir umut;
Gözlerim Nevbahar bekler
Dirilten nefha...

11.12.2012