Dışıma Çıktıkça Içime Kanarım

coğrafyamda gezinir gece
esmer geçer günlerim

su arar toprağım yanıktır bağrı
ellerim nasırlı
bin asır geçmiş sanki üzerinden
çalıdır dirilir aş eritir dilim

gün gelir bir derviş
çınarın duldasında
gölge yudumlar
süte ekmek atar köpek besler
rüzgar koparır saçlarını
burda serttir rüzgar garezi bizedir

çarpılır kapılar önünde
bir ömür demdedir
zordur yaşamak vesselam
hele de insan olmak

yaşadıkça yaşların boş
yüzü eskitmenin gereksiz
tutundukça koptuğunu
savrulduğunu bilirsin

zinciri kemirir esareti rıhtımlarsın yamacında
dipteyim dersin yinede en derin sensin
vurgunları bu yüzden yersin

kalın gör dedikçe merceklenir gözlerin
düşen kızın dizindeki yüreğinde kanar

ne zaman gülersin
okşarsın bazen saçları ince telli bakışları
çünkü gelecektir onlar
hayatla dalgalarını geçer kederleri

titrek bir ağlama birikir yine
ezilirken bedenleri
dersin içten bir çığlıkla
ağlama!

ben senin yerine de akıtırım
havzamdan taşar sel'im